همسفر

به جايى ميرسم كه اى كاش نميرسيدم ، سالهاست كة غربت را خانه دل كردمو ازديوار آن را زندانى ساختم كه در آن راه براى كسى نيست ، بى صدا فرياد ميكنم ، بى هوا گريه خواهم كرد ، ناليدن را از تو سنگدل آموختم ، اى همه دنياى تاريكم ، با نواى موسيقى تو بيگانه نيستم ، تك به تك آواى اين موسيقى را خود ساختم ، غلط كردم ، آن روز كه تنهايم گذاشت صبحى زود بود ، خوب يادم هست ، خانه بى صدا و تاريك ، نه نورى نه صدايى ، كاش از ميان اين همه تو كنارم نبودى ، خانه هنوز تاريك است و صدايى از آن به گوشم نميرسد ، ميخواستم در خانه . . .

:: موضوعات مرتبط: غربت (قسمت دوم) , ,
:: برچسب‌ها: داستان , داستاه هاى كوتاه ,

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

:: ادامه مطلب ...